By Diyarbakır’da, çocukları terör örgütü PKK tarafından kaçırılan ailelerin 3 Eylül 2019’da HDP Vilayet Başkanlığı binası önünde başlattığı oturma aksiyonu, 2 bin 77. gününde kararlılıkla devam ediyor. Şimdiye kadar 382 ailenin dönüşümlü olarak katıldığı bu direniş sonucunda, 61 aile evladına kavuşmanın sevincini yaşadı.
2010 yılında şimdi 17 yaşındayken oğlu Mahmut’un dağa kaçırıldığını belirten Bedriye Uslu, o günden bu yana umutla her sabah çadırın yolunu tuttuğunu söylüyor. Yarın Anneler Günü olduğunu hatırlatan Uslu, şunları söyledi:
Ama bizim için hiçbir manası yok. Bizim konutumuza ateş düştü. Ne bayram kaldı ne gece ne gündüz. Evladımız geri döndüğü gün bizim gerçek Anneler Günü’müz olacak. Cumhurbaşkanımız ve Devlet Bahçeli bu sürece sahip çıktı, biz de o umutla bekliyoruz. Bir gün barış gelecek inşallah.
“TERÖRSÜZ BİR TÜRKİYE, HAYAL DEĞİL”
2015 yılında 13 yaşındayken oğlu Mehmet’in kaçırıldığını belirten Nihat Aydın ise evlat nöbetinde geçen yılların akabinde hem duygusal hem siyasi bildiriler verdi. Geçtiğimiz günlerde ömrünü yitiren TBMM Başkanvekili ve DEM Parti Milletvekili Sırrı Süreyya Başkan’ın de süreçte emeği olduğunu belirten Aydın, kelamlarını şöyle sürdürdü:
Biz bu harekete, kardeşin kardeşi vurmadığı bir Türkiye için başladık. Sayın Cumhurbaşkanımıza ve Devlet Bahçeli’ye bu süreçteki hassaslıkları için teşekkür ediyorum. Biz artık çocuklarımızın oburlarının ismine değil, kendi vatanları için yaşamasını istiyoruz. Kandil samimiyse, artık bu sese kulak versin. Bu sefer barış süreci yarım kalmasın, çocuklarımız konutlarına dönsün.
FESİH KARARI VE UMUTLU BEKLEYİŞ
Oğlu Mehmet için 12 Eylül 2019’dan bu yana aksiyona katılan Ömer Tokay da davetini yineledi:
Eğer bir fesih kararı alınacaksa, birinci adım olarak bizim çocuklarımız gönderilmeli. Asker de polis de onların çocukları da bizim çocuklarımız. Kardeşin kardeşi öldürmediği bir Türkiye istiyoruz. PKK artık kendini feshetsin.
Benzer hisleri paylaşan bir öteki anne, Sevgi Çağmar ise Anneler Günü’nün kendileri için yalnızca takvimde yazılı bir gün olduğunu vurguladı:
Ne düğünümüz ne bayramımız var. Sevincimiz kalmadı. Yavuz’um döndüğü gün benim Anneler Günü’m olacak. O güne kadar kutlamalar yalnızca temsili.
