By Gök bilimciler, Uranüs gezegeninin dönüş müddetiyle ilgili kıymetli bir keşfe imza attı. Yapılan yeni araştırmalar, bu uzak buz devinin bir tam dönüşünü tamamlamasının, yaklaşık 40 yıl evvel yapılan varsayımlardan daha uzun sürdüğünü gösteriyor.
Hubble Uzay Teleskobu aracılığıyla elde edilen ayrıntılı müşahedeler, Uranüs’teki bir günün aslında 17 saat 14 dakika ve 52 saniye sürdüğünü ortaya koydu.
VOYAGER 2’NİN BİRİNCİ TAHMİNLERİ
1986 yılında Uranüs’ü ziyaret eden birinci uzay aracı olan Voyager 2, gezegenin dönüş dönemini 17 saat 14 dakika ve 24 saniye olarak hesaplamıştı.
Bu varsayım, gezegenin yaydığı radyo sinyallerine ve manyetik alan ölçümlerine dayanıyordu.
Voyager 2’nin bu dataları, Uranüs’ün yüzeyinin haritalandırılması ve koordinatlarının belirlenmesi açısından büyük ehemmiyet taşımıştı.
VERİ TUTARSIZLIKLARI ORTAYA ÇIKIYOR
Ancak Voyager 2’nin sunduğu bu dönüş dönemi, kimi tutarsızlıkları da beraberinde getirdi. Bu yanlış iddia, Uranüs’ün boylam hesaplamalarında yaklaşık 180 derecelik bir yanlışa neden oldu.
Ayrıca, uzay aracının geçişinden sonraki iki yıl içinde gezegenin manyetik ekseninin tarafında beklenmedik değişimler gözlemlendi.
Bu durum, o periyoda ilişkin koordinat sistemlerinin kısa müddette geçerliliğini yitirmesine ve yeni bir kıymetlendirme gereksiniminin doğmasına yol açtı.
Paris Gözlemevi’nden Laurent Lamy liderliğindeki bir gökbilim grubu, bu probleme tahlil bulmak maksadıyla Hubble Uzay Teleskobu’nun bilgilerini titizlikle inceledi.
2011 ile 2022 yılları ortasındaki müşahedeler, Uranüs’ün auroralarının hareketlerinin ayrıntılı bir halde takip edilmesini sağladı.
Bu sayede araştırmacılar, gezegenin manyetik kutuplarını çok daha yanlışsız bir formda belirleyebildi ve dönüş dönemini yine hesaplama imkanı buldu.
Elde edilen yeni iddia, Uranüs için çok daha sağlam bir koordinat sistemi sunuyor. Gelecekteki uzay vazifelerinden daha kesin datalar elde edilene kadar, bu yeni sistemin uzun yıllar boyunca doğruluğunu müdafaası bekleniyor.
Özellikle Uranüs’e yapılması planlanan yörünge misyonları ve atmosfere giriş noktalarının belirlenmesi üzere kritik kademelerde, bu geliştirilmiş kestirimin büyük yarar sağlayacağı öngörülüyor.
