Windows 95’in ikonik açılış sesi ABD’nin kültürel mirası oldu

Windows 95 yalnızca teknolojiye getirdiği yeniliklerle değil, birebir vakitte o devrin ruhunu yansıtan bir sesle de hafızalara kazınmıştı: meşhur açılış sesi. Efsane işletim sisteminin hala kulaklarımızda çınlayan açılış sesi, Amerikan Ulusal Kayıt Sicili‘ne (National Recording Registry dahil edildi. Yani bu ikonik ses artık resmen “kültürel bir miras” olarak kabul ediliyor.

Windows 95 hatırlayacağınız üzere Windows 9x serisinin birinci sürümüydü. Büsbütün grafiksel arayüze geçiş, tak ve çalıştır takviyesi sunması, uzun evrak isimlerini desteklemesi ve Internet Explorer‘ın birinci kere sahneye çıkışı ile değerli izler bıraktı. İkonik açılış sesinin Ulusal Ses Kayıt Sicili’ne girmesiyle birlikte, tüm bu teknolojik yeniliklerinin ötesinde kültürel ayak izi de tescillenmiş oldu.

ABD Kongre Kütüphanesi, her yıl 25 ses kaydını Ulusal Kayıt Sicili’ne (NRR) ekliyor. Halkın teklifleri ve uzmanların değerlendirmeleriyle belirlenen bu kayıtlar için temel kimi koşullar var: En az 10 yıllık olması ve fizikî bir kayıt halinde bulunması. Kelam konusu listede yalnızca müzik yapıtları değil; kıymetli konuşmalar, radyo yayınları ve teknolojik sesler de yer alabiliyor. 2025 seçkisinde yer bulan Windows 95 açılış sesi, dijital çağın simgelerinden biri olarak kabul edildi.

Windows 95 açılış sesini kim yaptı?

Peki, bu ses nasıl ortaya çıktı? Microsoft o devirde açılış sesini oluşturması için ünlü İngiliz müzisyen ve prodüktör Brian Eno ile anlaşmıştı. Eno kendisi ile yapılan mukavele kapsamında tam 84 farklı kısa ses hazırladı. Sonuç olarak bugün herkesin hatırladığı o melodi seçildi. Aslında ses Microsoft’un talep ettiği süreyi biraz aşsa da şirketin aradığı hissi tam manasıyla yansıtıyordu: misafirperverlik, umut ve ilerleme.

90’lı yıllarda bilgisayar kullananlar için bu ses, dijital dünyaya açılan kapının birinci müziğiydi adeta. Vakit geçtikçe sadece bir açılış sesi olmaktan çıktı; bir devrin ruhunu ve teknolojiye dair duyulan heyecanı temsil eder hale geldi. Bugün neredeyse 30 yıl sonra ortak kültürel hafızamızın değerli bir modülünü oluşturduğunu gözler önüne seriyor.